این ساز تشکیل شده است از یک جام بزرگ مسی ( یا فلزی سبک تر) که قطر دایره آن از 50 تا 70 سانتیمتر و روی این دهانه پوست کشیده شده باشد. جام بر روی پایه قرار می گیرد. بر محیط دایره جام در نقاطی به فاصله های بربر پیچ هائی تعبیه شده که با سفت کردن آن ها پوست در نقاط مختلف و از اطراف کشیده می شود. بر یکی از نقاط دایره دسته اهرمی شکل تعبیه شده که با پیچاندن آن پوست در تمام نقاط با فشاری یکنواخت کشیده یا شل نمی شود و از این وسیله برای کوک ( تنظیم زیر و بمی صوت حاصله از کوبیدن روی پوست) استفاده می شود( در برخی تیمپانی های آلمانی عمل کوک کردن تا حد یک پرده توسط پدال صورت می گیرد).
تیمپانی سازی است که فقط در همنواز مورد استفاده قرار می گیرد. از آن جا که وسعت صدا در تیمپانی زیاد نیست، معمولاً در ارکستر ، از این ساز به اندازه های مختلف به کار برده می شود. حداقل تعداد این ساز در ارکستر دو تیمپانی است و در صورتی که احتیاج به وسعت زیادتری باشد به این تعداد اضافه می شود.
وقتی گفته می شود که مثلاً وسعت صدا در یک تیمپانی است، یعنی تیمپانی در یک وضعیت معین کوک، فقط یکی از صداهای این فاضله را می تواند اجرا کند و برای اجرای صدای دیگر، کوک ساز باید عوض کرد.
به این ترتیب تیمپانی از دسته ساز های با ارتفاع معین است و در هر وضعیت کوکی فقط یک صوت حاصل می کند. برای اجرا بر روی تیمپانی دو عدد میله چوبی لازم است که سر هر یک را با نمد یا جنس شبیه دیگر پوشانده باشد.
