ویلنسل

ساختمان ویلنسل

ویلنسل در ساخت و مصالح بسیار شبیه ویلن است. ویلنسل از بخش‌های مختلفی چون جعبه‌ی طنینی(کاسه‌ی رزونانس)٬ دسته٬ خرک٬ گوشی‌ها٬ پل٬ باس بار٬ گریف٬ سیم‌گیر٬ سیم‌ها و شیطانک و میله‌ی آهنین پایین ساز(اند پین) ساخته‌شده‌است.جعبه‌ی طنینی که جعبه‌یی چوبی و توخالی است شامل  صفحه‌ی رویی ساز٬ صفحه‌ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می‌شود. بر روی این جعبه دو حفره‌ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن‌ها خارج شود.چهار سیم ساز به گوشی‌های بالای ساز متصل می‌شوند٬ از روی گریف ساز می‌گذرند٬ بر روی خرک سوار می‌شوند و در نهایت به سیم‌گیر پایین ساز متصل می‌شوند. نام چهار سیم ویلنسل به ترتیب لا٬ ر٬ سل و دو هستند.. آرشه‌ی ساز ویلنسل تکه چوبی است به طول ۷۳ سانتی‌متر طول دارد و رشته‌ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده‌شده و به دو سر آرشه متصل می‌شود.

نوازندگی و اجرا ویلنسل

به دلیل گستره‌ی صدایی بسیار وسیعی که ساز ویلنسل دارد٬ نت‌های آن را در کلیدهای فای خط چهارم٬ دوی خط چهارم و کلید سل نوشته می‌شود.ویلنسل از نظر پختگی و پر حرارت بودن صدایش شهرت و شایستگی خاصی دارد. دو سیم بم آن٬ خصوصا سیم دو٬ صوتی غنی و پر چثه دارد٬ پاساژهایی که روی آن‌ها اجرا می‌شود٬صدایی سنگین و موقر دارند. سیم ر درخشان‌تر است و کیفیتی لطیف و نرم دارد در حالی که سیم لا دارای صوتی خوانا و پرطنین است. از ساز ویلنسل می‌توان به عنوان ساز تک‌نواز٬ گروه نواز و ساز ارکسترال استفاده کرد. هم‌چنین از این ساز در انواع مختلفی از موسیقی هم‌چون کلاسیک٬ پاپ٬ جز و راک استفاده‌ی فراوانی می‌شود. از مشهورترین قطعات ویلنسل می‌توان به کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر آنتونین دورژاک٬ کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر ادوارد الگار و شش سویی اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازنده‌های ویلنسل می‌توان از افرادی چون ولادیمیر روستروپوویچ٬ پابلو کازالس و میشا مایسکی و ژاکلین دوپره نام برد.

تاریخچه ویلنسل

خانواده‌ی ویلن در قرن شانزدهم میلادی از میان سازهای فیدل بیرون می‌آیند. ویلنسل از سازی به نام ویلنسل باس به وجود می‌آيد. در قرن هجدهم میلادی نوازندگان متعددی باعث به وجود آمدن تغییراتی در این ساز شدند. بسیاری از ویلنسل‌های آن زمان٬ ویلن‌هایی بودند که بریده شده بودند. انداره‌ی استاندارد ساز ویلنسل تا سال هزار و هفتصد میلادی مشخص نشد. از آن زمان سازندگان مشهوری چون استرادیواری٬ گوارنری و آماتی ویلنسل‌هایی را ساختند که ما امروزه به عنوان ویلنسل مدرن می‌شناسیم.