جشنواره یلدا تا نوروز

کارگاه

استودیو

<h3>ساختمان نی</h3>
<p>نی٬ لوله&zwnj;ای است در طول&zwnj;ها و قطرهای مختلف که جنس آن غالبا از نی نیزار است. برای ساختن نی٬ قسمت مناسبی از نی نیزار را که هفت بند و شش گره داشته&zwnj;باشد جدا می&zwnj;کنند. قطر نی معمولا از بالا به پایین کمی کاهش می یابد. روی نی معمولا چهار سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت آن ایجاد می&zwnj;کنند. نی در برخی نواحی مانند مازندران٬ بختیاری و ... پنج سوراخ و در کردستان پنج تا شش سوراخ در جلو دارد. نی مورد استفاده در موسیقی دستگاهی ایران پنج سوراخ در جلو و یک سوراخ در پشت بدنه دارد. دور دهانه ی بالایی نی (قسمتی که در آن می&zwnj;دمند) را از سمت بیرون کمی می تراشند تا لبه&zwnj;ی لوله تیزتر و تولید صدا در آن آسان&zwnj;تر شود."</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا نی</h3>
<p>نوازنده، نی را عمودی در دست می گیرد و دهانه ی آن را بین دو دندان جلو و یا بین دو لب ها قرار می دهد و در آن می دمد. بخش زیادی از هوای دمیده شده، از سوراخ های باز نی خارج می شود و نوازنده با انگشت های هر دو دست، سوراخ ها را باز و بسته می کند. ممکن است نوازنده هنگام نواختن، دست راست را بالای دست چپ قرار دهد و برعکس. ساز نی به دلیل گستره ی صدایی خود در کلید سل نوشته می شود. ساز نی قابل کوک نبوده و نوازنده در همنوازی&zwnj;ها و تکنوازی&zwnj;ها از انواع مختلف نی استفاده می&zwnj;کند. از استادان می&zwnj;توان نایب اسدالله ، حسین یاوری اصفهانی، حسن کسایی، حسین عمومی، جمشید عندلیبی، سید محمد موسوی، حسن ناهید، محمد علی کیانی نژاد و عبدالنقی افشارنیا را نام برد.</p>
<h3>تاریخچه نی</h3>
<p>نی٬ یکی از کهن&zwnj;ترین سازهای جهان می&zwnj;باشد که در هر فرهنگ و نزد ملل مختلف از جنس&zwnj;های مختلف مثل چوب٬ نی٬ خیزران و فلزاتی مانند روی٬ آهن٬ مس٬ برنج و غیره و در ابعاد و اندازه های (بلندی-کوتاهی) مختلف ساخته شده است و به عنوان ساز تنهایی٬ ساز چوپانی و غیره نامیده می شود. ساخت نی ملهم از نای (حنجره) انسان است و به همین دلیل نزدیک&zwnj;ترین صوت را از نظر تن و حالات به صدای انسان دارد. فارابی اشرف آلات موسیقی را حلق انسان می&zwnj;داند و دوم از نای (نی) نام می&zwnj;برد.&nbsp;</p>

آموزش ساز نی

نی

زمان خیری

<p>که از نوعی ریتم و وزن درونی (آزاد) پیروی می کند. این مجموعه از تسلسل آزاد الگوهای لحنی (ملودیک) حول یک یا چند نت شاهد به وجود می آید. از ویژگی های مهم آواز، دوش معین تحریر، نحوه ی درآمد و فرود، اوج و حضیض، انتخاب شعر، درست ادا کردن واژه ها و رعایت تناسب حالات (آهستگی، بلندی، نرمی، سختی، جنبش و ...) است. آواز، بدین معنا با ((آواز)) به معنای دستگاه فرعی (کوچک) در گستره ی ردیف ایرانی تفاوت دارد.آواز دستگاهی ایرانی در اصطلاح، به دستگاه فرعی(کوچک) گفته می شود که از دل یک دستگاه به وجود می آید. این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی به وجود می آید.این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی برخوردار است اما محدوده ی صوتی کوچک تر و گوشه های کم تری دارد. مشخصه های محتوایی آواز در موسیقی ایرانی،وجود &nbsp;جمله های شعری، صدای انسانیو استفاده از وزن و ضرب موجود در اشعار فارسی است.</p>
<p>آموختن آواز ایرانی علاوه بر جزابیت برای علاقه مندان آواز ایرانی، کمک شایانی به فراگرفتن موسیقی دستگاهی و مقامی ایرانی و همچنین ادبیات غنی فارسی می کند. هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آوازایرانی داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند. بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>

آواز و صداسازی ایرانی

مهدی امامی

<p><span data-sheets-value="{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:&quot;گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی٬ گروه&zwnj;نواری و نواندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک٬ پاپ٬ فلامنکو٬ جز٬ راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.&quot;}" data-sheets-userformat="{&quot;2&quot;:25597,&quot;3&quot;:{&quot;1&quot;:0},&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;6&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;7&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;8&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;9&quot;:2,&quot;10&quot;:0,&quot;11&quot;:4,&quot;12&quot;:3,&quot;16&quot;:14,&quot;17&quot;:1}">گیتار یک ساز زهی ضحمه&zwnj;ای است. از ساز گیتار می&zwnj;توان برای تک نوازی، هم&zwnj;نوازی٬ گروه&zwnj;نواری و نواندگی ارکستر بهره جست. هم&zwnj;چنین گیتار می&zwnj;تواند در انواع موسیقی مانند کلاسیک٬ پاپ٬ فلامنکو٬ جز٬ راک و بلوز نقش به سزایی داشته باشد.</span></p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>ساختمان گیتار&nbsp;</h3>
<p>گیتار کلاسیک امروزی از شش تار و بدنه توخالی چوبی (تخته آوای سرو) ساخته می&zwnj;گردد. صفحه صدای این نوع گیتار معمولاً از چوب cedar یا spruce ساخته می&zwnj;شود که نوع cedar آن با صدای ظریف تر ، گرم&zwnj;تری می&zwnj;باشد اما بلندی صدای کمتری دارد. چوب پشت و بغل&zwnj;های گیتار که باید با چوب نسبتاً سخت تری ساخته شود تا استحکام زیادی داشته باشد که عموماً از چوب rosewood یا چوب&zwnj;های دیگر که به استحکام بالایی داشته باشد استفاده می&zwnj;شود. صفحه انگشت گذاری نیز معمولاً از چوب ماهون یا rosewood استفاده می&zwnj;شود.</p>
<p><strong>بخش&zwnj;های بنیادی گیتار بدین شرح است:</strong><br>headstock: سردسته<br>nut: خرک<br>Machine heads: گوشی<br>Frets: پرده<br>Neck: گردن<br>Heel: پاشنه<br>Body: بدنه<br>Bridge: پل<br>Bottom deck: عرشه پایین<br>Sound board: تخته آوا (بدنه)<br>Body sides: پهلوی بدنه<br>Sound hole, with rosette inlay: دایره خروج صدا و رزیت<br>Strings: تارها<br>Saddle or Bridge nut: زین<br>Fretboard: تخته پرده</p>
<h3>نوازندگی گیتار</h3>
<p>بر روی دسته&zwnj;ی ساز٬ فرت&zwnj;های مختلف کشیده شده&zwnj;اند که محل قرارگیری انگشت&zwnj;ها را مشخص می&zwnj;کنند.گیتار معمولا شش سیم دارد. نوازنده٬ ساز را افقی روی پای خود می&zwnj;گذارد و با ضخمه زدن روی سیم&zwnj;ها با دست راست٬ صدای آن طنین انداز می&zwnj;شود. هم&zwnj;چنان که انگشتان دست چپ بر روی دسته&zwnj;ی ساز حرکت می&zwnj;کنند٬ نت&zwnj;های مختلف ایجاد می&zwnj;شود. صدای سار گیتار یا به شکل آکوستیک از حفره&zwnj;ای که وسط ساز کنده شده است بیرون می&zwnj;آید و یا با آمپلی&zwnj;فایر و دیگر وسایل الکترونیکی تقویت می&zwnj;شود. &nbsp;از قطعات مشهور گیتار می&zwnj;توان به کنسرتو برای گیتار و ارکستر به نام آرانخوئز٬ اثر یوآخین رودریگو اشاده کرد. از مشهورترین و متبحرترین نوازندگان گیتار نیز می&zwnj;توان از پاکو دلوسیا نام برد.<br><br></p>
<h3>تاریخچه گیتار</h3>
<p>داستان&zwnj;های متفاوتی در مورد تاریخچه وجود گیتار وجود دارد؛ دسته&zwnj;ای بر این عقیده&zwnj;اند که گیتار از ایران سرچشمه گرفته&zwnj;است و عده&zwnj;ای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی-آشوری که به وسیله رومی&zwnj;ها به اسپانیا آورده شده گرفته شده&zwnj;است. گیتار نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود و بربط است. در زمان حکومت اسلام در اسپانیا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از شاگردانش به اندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می&zwnj;گفتند و نام کنونی آن برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می&zwnj;تواند موید این باشد که گیتارسازی ایرانی است. زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد و مدرسه موسیقی خود را در زمان عباسیان در آندلس (بخشی از اسپانیا و پرتغال امروزی) بنا کرد.</p>
<p>جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آن&zwnj;ها یاد کردیم یک کمان موسیقی است که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده&zwnj;است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد می&zwnj;شده و این صدا به وسیله یک تقویت&zwnj;کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت می&zwnj;شده&zwnj;است. ازآنجاکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد می&zwnj;کرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه&zwnj;های کوتاه&zwnj;تر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده&zwnj;است. ازدیاد این سیم&zwnj;ها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی گردید. سپس&zwnj;سازی متشکل از مجموعه&zwnj;ای از سیم&zwnj;ها به نام لیر ظهور کرد که در آن سیم&zwnj;هایی به طول مساوی کار گذاشته شده بود. یونانی&zwnj;ها دو نوع لیر داشتند، یکی به نام لیرا و دیگری به نام کیتارا؛ کیتارا به وسیله رومی&zwnj;ها تغییرشکل یافت؛ نام گیتار نیز از همین کلمه گرفته شده&zwnj;است. بعدها رومی&zwnj;ها برای نخستین بار سازهایی چون سیتارا، پاندورا و فیدیکولا را نواختند و از این راه آلات کوردوفون در تمام اروپا رواج یافت؛ در واقع نخستین گیتارهای واقعی در آغاز دوره رنسانس به ظهور رسید؛ این گیتارها به دلیل داشتن بدنه&zwnj;ای باریک و شکلی مدور متمایز بودند. &nbsp;به تدریج در صده&zwnj;های چهارده و پانزده پسوندهای موریسکا و لاتینا حذف شد و در سراسر اروپا آلات موسیقی خانواده گیتار با اسم&zwnj;هایی از قبیل: گیتارا، گیترنه، گیترن (سازی سیمی مفتولی و منسوخ شده) شبیه به گیتار که به زبان فرانسوی گیترنه و به زبان اسپانیایی گیتارا گفته می&zwnj;شد و شیتارا معین شدند. در همان زمان گروه زیادی از سازهای خانواده کوردوفون، با اسم&zwnj;هایی از قبیل: ویهوئلا در اسپانیا و ویولا &nbsp;در ایتالیا خوانده می&zwnj;شدند، که بعضی از این سازها با آرشه، بعضی با مضراب &nbsp;و بعضی دیگر هم با انگشت نواخته می&zwnj;شدند. بعدها از ویهوئلای انگشتی نوعی گیتار به وجود می&zwnj;آید. درطی قرن&zwnj;های چهارده و پانزده در شکل گیتار و ویهوئلای انگشتی تغییرات قابل توجه&zwnj;ای به وجود می&zwnj;آید، به آرامی در پهلوهای آن&zwnj;ها فرورفتگی ایجاد می&zwnj;شود و در قرن شانزده هر دو ساز آشکارا شبیه گیتار می&zwnj;شوند. در قرن شانزده این دو ساز در اسپانیا بسیار رایج بودند و نوازندگی با انگشت به حدی عمومیت پیدا کرد که پسوند انگشت در این کشور به کلی از اسم این سازها حذف شد.</p>

آموزش ساز گیتار

گیتار

کیانا اکبری اصل

<h2 dir="rtl">معرفی ساز تنبک:</h2>
<p dir="rtl">تنبک، یکی از سازهای اصیل کوبه&zwnj;ای ایرانی است که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی دارد. این ساز طرفداران زیادی در سنین مختلف دارد. ساز تنبک تنها ساز کوبه&zwnj;ای بوده که برای نواختن آن از هر 10 انگشت استفاده می&zwnj;شود. تنبک معمولا از چوب درخت گردو یا توت ساخته می&zwnj;شود و در برابر ضربه و فشار استحکام بسیار زیادی دارد. یکی دیگر از مزایای بسیار خوب این ساز، نقش و نگارهای متنوع بوده که روی تنبک زده می&zwnj;شود و ظاهری زیبا به آن می&zwnj;بخشد. می&zwnj;توانیم ساز تنبک را بر اساس تکنیک و موادی که برای ساخت آن بکار گرفته می&zwnj;شود؛ به چهار دسته (تنبک یک تکه، تنبک چند تکه، تنبک فایبری و تنبک ترکه&zwnj;ای) تقسیم بندی کنیم.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت تنبک:</h2>
<p dir="rtl">در گذشته ساز تنبک را علاوه بر چوب، از سفال و گاهی فلز نیز می&zwnj;ساختند. ساز تنبک شبیه به جام است که دو بخش اصلی تنه و نفیر دارد. روی دهانه تنه پوست کشیده می&zwnj;شود و دهانه نفیر که کوچکتر است باز می&zwnj;ماند. پوست تنبک از قسمت&zwnj;های حساس و بسیار مهم این ساز بوده که جنس آن از پوست بز میش یا بره آهو است.</p>
<h2 dir="rtl">یادگیری تنبک در شهر آشوب:</h2>
<p dir="rtl">اگر تمایل به یادگیری ساز تنبک دارید و یا می&zwnj;خواهید مهارت خود را در نواختن این ساز تقویت کنید، می&zwnj;توانید در <strong><a href="../../../educations?search=%D8%AA%D9%86%D8%A8%DA%A9" target="_blank" rel="noopener">دوره&zwnj;های تنبک شهر آشوب</a></strong> شرکت کنید.</p>

آموزش ساز تنبک

تنبک

<h2>آشنایی با ساز دف</h2>
<p>دف، سازی دایره&zwnj;ای شکل با بدنه چوبی و یک روکش پوستی است که با ضربه&zwnj;های دست نواخته می&zwnj;شود و صدایی بم دارد. این ساز کوبه&zwnj;ای ماهیتی سنتی دارد و طرفداران آن عموما در گروه خاصی قرار می&zwnj;گیرند. در گذشته بیشترین استفاده از این ساز در محافل عرفانی بود، اما امروز ما نواختن دف را در کنار سازهای دیگر مشاهده می&zwnj;کنیم.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">تاریخچه دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نخستین نشانه&zwnj;های استفاده از ساز دف به 1300 سال پیش از میلاد در مصر باز می&zwnj;گردد، اما سابقه حضور این ساز در ایران نیز مربوط به ایران باستان است که همین مسئله باعث شده تا این ساز کوبه&zwnj;ای به عنوان یک ساز باستانی ایرانی در میان مردم شناخته شود. اشعار شعرای کهن ایرانی و نقوش به جا مانده از دوران صفوی نشان می&zwnj;دهد که عموما در مجالس سماع از همنوازی دف در کنار ساز نی استفاده می&zwnj;شد. </span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پیش از ورود اسلام به ایران، دف از اصلی&zwnj;ترین سازهای موسیقی&zwnj;های ایرانی و کردی بود که هنوز هم می&zwnj;توان نقش آن را در ریتم&zwnj;های موسیقی&zwnj;های کردی مشاهده کرد. اما پس از ورود دین اسلام به ایران و حرام شناخته شدن موسیقی، استفاده از این ساز به خانقاه&zwnj;ها و تکایای کردستان محدود شد و برای بیش از 13 قرن تنها برای ذکر و سماء درویش&zwnj;های کردستان از این ساز استفاده می&zwnj;شد. محدودیت استفاده از دف تا سال 1353 ادامه داشت و در نهایت با تلاش&zwnj;های محمدرضا لطفی و بیژن کامکار از این ساز برای اجراهای عمومی و موسیقی&zwnj;های غیرعرفانی استفاده شد.</span></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">اجزای ساز دف</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">دف همانند سایر سازها از بخش&zwnj;ها و اجزاهای مختلفی تشکیل شده است که هر کدام از آن&zwnj;ها در صدای آن تاثیر دارند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه در حقیقت طوقه چوبی اطراف ساز دف است که ضخامت آن از یک سمت (قسمت پوست&zwnj;دار) حدود 2 تا 3 سانتی متر و از سمت دیگر (قسمت باز) حدود یک و نیم سانتی متر و عرض آن حدود 6 سانتی متر است. کمانه دف عموما به دو شکل یک کمه و دو کمه ساخته می&zwnj;شود که هر کدام از آن&zwnj;ها ویژگی&zwnj;های خاص خود را دارند. </span></p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه یک کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">این کمانه از چوبی به ضخامت یک و نیم سانتی متر ساخته شده و دو سر چوب به شکل دایره&zwnj;ای به یکدیگر متصل می&zwnj;شوند. وزن این نوع نسبت به مابقی سازهای دف سبک&zwnj;تر است.&nbsp;</p>
<h4 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">کمانه دو کمه:</span></h4>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">این کمانه از دو چوب با ضخامت&zwnj;های حدود 0.5 و عرض 6 سانتی متر ساخته می&zwnj;شود که روی یکدیگر پرس شده&zwnj;اند. وزن این دف نسبت به انواع دیگر آن سنگین&zwnj;تر است، اما مقاومت بیشتری نسبت فشار کشش پوست دارد و دچار تاب&zwnj;خوردگی نمی&zwnj;شود.&nbsp;</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">پوست</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">رویه پوستی ساز عموما از پوست کهنه گوسفند، بز یا آهو ساخته می&zwnj;شود که ضخامت آن در تمامی سطح آن یکسان است. نوع غیرسنتی از این ساز نیز وجود دارد که در سال&zwnj;های اخیر تولید شده و از پوست&zwnj;های پلاستیکی ساخته می&zwnj;شود. این سازها مقاومت بیشتری دربرابر حرارت و رطوبت دارند و صدای آن&zwnj;ها شفاف و قوی&zwnj;تر است. </span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">حلقه&zwnj;ها</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">در قسمت داخلی دف، قلاب&zwnj;های کوچکی قرار دارد که با فاصله 1 سانتی متری از یکدیگر و 3 سانتی متری از پوسته قرار گرفته&zwnj;اند. به هر یک از این قلاب&zwnj;ها دسته&zwnj;های چهارتایی از حلقه&zwnj;های فلزی آویخته شده که در هنگام نواختن این ساز به صدا در می&zwnj;آیند.</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">گل میخ</span></h3>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">گل میخ درحقیقت، میخ&zwnj;هایی مشابه پونز هستند که برای محکم کردن پوست برروی قسمت بیرونی کمانه قرار داده می&zwnj;شوند، اما بعضی از دف&zwnj;ها فاقد گل میخ هستند و در آن&zwnj;ها برای این منظور از چسب یا سریش استفاده شده است.</p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">نکات مهم برای نگهداری از ساز دف</h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">دف همانند بسیاری از سازها نسبت به رطوبت حساس است؛ به خصوص اگر نوع سازتان سنتی باشد و از پوست حیوانات ساخته شده باشد. بهتر است سازتان را در محل&zwnj;هایی که رطوبت زیادی دارند، قرار ندهید.&nbsp;</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">سازتان بهتر است هارد کیس داشته باشد و پس از استفاده حتما آن را در کیس قرار دهید.</p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-list: Ignore;">&nbsp;از سازتان دربرابر ضربه محافظت کنید. دقت داشته باشید که اگر دهانه ساز آسیب ببیند، باید پوست آن تعویض شود، اما اگر چوب آسیب ببیند به مرور ساز شما غیر قابل استفاده خواهد بود.&nbsp;</span></span></p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">آموزش دف در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">نوای شهر آشوب سال&zwnj;هاست که در حوزه آموزش موسیقی فعالیت دارد. دف یکی از سازهایی است که توسط افراد باتجربه و خبره در این آموزشگاه تدریس شده و شما می&zwnj;&zwnj;توانید تجربه خوبی از یادگیری ساز را داشته باشید.</span></p>

آموزش ساز دف

دف

سعید جلالیان

<h3>ساختمان سنتور</h3>
<p>سنتور، از قسمت های مختلفی تشکیل می شود. جعبه ی صوتی سنتور دو صفحه ی ذوزنقه شکل هستند که با کلاف های چهارگانه ی جانبی به یک دیگر متصل شده اند. صفحه ی رو از مرغوب ترین قسمت چوب انتخاب می شود و دو گل مشبک در طرفین صفحه برای خروج صدا ایجاد می کنند و دو ردیف نه تایی خرک در طرفین صفحه برای عبور سیم ها می گذارند.داخل جعبه ی صوتی سنتور پل های استوانه ای شکل بین صفحات زیر و رو، در محل های معین می چسباند. وظیفه ی پل ها این است که فشار صفحه ی رو را کنترل و از نشست کردن و تغییر شکل یافتن صفحه ی جلوگیری کنند. خرک، قطعه ی کوچک چوبی استوانه ای است که از یک طرف، انتهای پهن و مسطح آن روی روی صفحه قرار می گیرد و از طرف دیگر دارای برش هایی در سطوح جانبی است. روی خرک شیار کم عمقی برای مفتول روی خرک ایجار می کنند. تعداد خرک های سنتور هجده عدد است٬ که نه عدد طرف چپ و نه عدد طرف راست سنتور قرار می گیرد. گوشی های سنتور، هفتاد و دو میله از جنس فولاد یا فلزات ضد زنگ هستند که در ردیف های چهارتایی در داخل بدنه ی کلاف سمت راست سنتور قرار گرفته اند.کلید کوک وسیله ای فلزی به صورت حرف انگلیسی تی است. قسمتی که در دست قرار می گیرد ممکن است از جنس چوب باشدو در انتهای قسمت دیگر، سوراخ کم عمقی به شکل تراش سر گوشی وجود دارد.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا سنتور</h3>
<p>این ساز را نشسته، در حالی که ضلع بزرگ تر آن به صورت افقی در مقابل نوازنده قرار دارد، با دو مضراب چوبی می نوازند. به دلیل مدگردی نارسا در ارکسترهای بزرگ کاربرد چندانی ندارد اما به صورت تک نوازی و یا اجزا در ارکستر کوچک سازی بسیار شیوا و دلنشین است. سنتور را به دلیل گستره ی صوتی آن در کلید سل نوشته می شود.از نوازندگان به نام این ساز می توان به &nbsp;فرامرز پایور،پرویز مشکاتیان، ارفع اطرایی،پشنگ کامکار اردوان کامکار،محمد رضا شجریان و سیامک آقایی &nbsp;اشاره کرد.</p>
<h3>تاریخچه سنتور</h3>
<p>سنتور بر پایه ی &nbsp;بررسی&zwnj;ها و پژوهش&zwnj;ها یکی از کهن&zwnj;ترین سازهای گستره ایران به&zwnj;شمار می&zwnj;رود؛ کهن&zwnj;ترین نشانه&zwnj;ای که از این ساز برجامانده،از سنگ&zwnj;تراشی&zwnj;های آشور و بابلیان (۵۵۹پیش از میلاد) است. در این سنگ&zwnj;تراشی&zwnj;ها، صف تشریفاتی که به بزرگداشت آشور بانیپال بر پا شده، سازی که همانندی زیادی به سنتور دست&zwnj;ورزی دارد، در میان آن صف دیده می&zwnj;شود. ابوالحسن علی بن حسین مسعودی (مرگ به سال ۳۴۶ ه&zwj;.ق) تاریخ&zwnj;نگار نامدار و نویسنده نسک مروج&zwnj;الذهب در شرح اوضاع موسیقی در زمان ساسانیان، هنگام نام بردن از سازهای متداول موسیقی ساسانی، واژه سنتور (سنطور) را ذکر می&zwnj;کند. در کتب کهن و تألیفات ابونصر فارابی و ابن سینا نیز نام سنتور چند بار ذکر شده&zwnj;است. بر پایهٔ اسناد و مدارک، نگارگری&zwnj;ها و مینیاتورهای سده&zwnj;های پیش، آنچه که ما دست ورزه به نام سنتور در اختیار داریم در واقع سنتوری است که از نزدیک به یک صد و پنجاه سال پیش (زمان قاجار) با شکل و شمایل کنونی خود در اختیار هنرمندان این مرز و بوم قرار دارد. چنان&zwnj;که سنتورهای محمدصادق خان (که نخستین نمونه صوتی ساز سنتور به جا مانده از دوران قاجار متعلق به وی می&zwnj;باشد)،<br>&nbsp;حبیب سماع حضور و حبیب سماعی، در ابعاد، شمار خرک و چگونگی ساخت، بسیار نزدیک به سنتور دست ورزی است.</p>

آموزش ساز سنتور

سنتور

آریا محافظ

<h2 dir="rtl">معرفی ساز پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو یکی از خوش صداترین سازها است. این ساز پرکاربرد در صنعت موسیقی حدود سال هزار و هفتصد میلادی در ایتالیا اختراع شد. اسکلت ظاهری این ساز از یک جعبه چوبی بزرگ ساخته شده که درون آن: سیم، چکش، صفحه صدا و خرک&zwnj;ها وجود دارد. با فشار دادن کلاویه&zwnj;های صفحه کلید می&zwnj;توان صدای پیانو را شنید. ساز پیانو 3 پدال قدرتمند برای کنترل صدا و طولانی کردن نت دارد. با استفاده از این سه پدال می&zwnj;توانید کنترل صدای ساز را در اختیار بگیرید و سبک های متنوع مانند: کلاسیک، پاپ و راک را بنوازید. استفاده از این ساز محدودیت سنی ندارد و تمام افراد می&zwnj;توانند این ساز مادر را آموزش ببینند و از نواختن آن لذت ببرند.</p>
<h2 dir="rtl">تاریخچه</h2>
<p dir="rtl">ظاهر پیانوهای اولیه شبیه به ساز قدیمی؛ هارپسیکورد بود. هارپسیکورد سیستم صوتی قوی با شدت گوناگون نداشت. فردی بنام بارتولومئو کریستوفوری که نوازنده هارپسیکورد بود، در سال هزار و هفتصد میلادی در ایتالیا پیانو را اختراع کرد. پیانو ساخته شده توسط این نوازنده با استعداد مورد استقبال افراد زیادی قرار گرفت و به صنعت موسیقی در آن زمان رونق قابل توجهی داد. پیانوی ساخته شده در ابتدا؛ پیانو فورته نام داشت. پیانو فورته با گذشت زمان دچار تحول شد و با تغییرات اساسی به شکل پیانو امروزی تبدیل شد.</p>
<h2 dir="rtl">طراحی و ساخت پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو از یک جعبه چوبی نسبتا بزرگ و سنگین ساخته شده است. درون این جعبه خوش صدا؛ سیم به همراه چکش، صفحه صدا و خزک وجود دارد. نواختن پیانو با ضربه زدن به صفحه کلید شروع می&zwnj;شود.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;تجهیزات و لوازم جانبی</h2>
<ul>
<li dir="rtl">صفحه کیبورد</li>
<li dir="rtl">دسته کلید</li>
<li dir="rtl">پدال&zwnj;های پیانو</li>
<li dir="rtl">صندلی</li>
</ul>
<h2 dir="rtl">صدا و خصوصیات پیانو</h2>
<p dir="rtl">پیانو را به عنوان ساز چند صدایی می&zwnj;شناسیم. با استفاده از پیانو می&zwnj;توان صداهای متفاوت از نرم و لطیف تا قوی و محکم تولید کرد. همین ویژگی باعث شده تا از آن در گروه سازهای کلاسیک و پاپ استفاده کرد.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;پیانو مناسب چه کسانی است؟</h2>
<p dir="rtl">یادگیری پیانو محدودیت سنی ندارد و تمام افراد می&zwnj;توانند با تکرار و تمرین در کنار استاد ماهر این ساز خوش صدا را آموزش ببینند. برای شروع می&zwnj;توانید از پیانو الکتریکی یا کیبورد استفاده کنید و بعد به سراغ پیانو بروید.</p>
<h2 dir="rtl">&nbsp;یادگیری پیانو در شهر آشوب</h2>
<p dir="rtl">در شهر آشوب بعد از مشاوره گرفتن و تعیین سطح شما به استادان حرفه&zwnj;ای و کاربلند ارجاع داده می&zwnj;شوید. بعد از ثبت نام و انتخاب استاد می&zwnj;توانید این ساز خوش صدا را یاد بگیرید. برای شروع به قسمت <a href="https://shahrashoobonline.com/Account/OnlineRegister" target="_blank" rel="noopener">ثبت نام </a>مراجعه کنید.</p>

آموزش ساز پیانو

پیانو

<h3>ساختمان آکاردئون</h3>
<p>بدنه چین&zwnj;دار آکوردئون مانند دَم آهنگران است. چون دو سر دم را با دو دست از هم دور کنند هوا وارد می&zwnj;شود، و چون نزدیک سازند هوا با فشار از آن خارج می&zwnj;شود. صدایی که از آکوردئون بیرون می&zwnj;آید به وسیله&zwnj;ی باریکه&zwnj;های فلزی به نام زبانه ساخته می&zwnj;شود، بدین ترتیب که، جریان یافتن هوا در دم زبانه&zwnj;های ساز را به ارتعاش درمی&zwnj;آورد و به عقب و جلو می&zwnj;راند. به عبارت دیگر جریان هوا زبانه&zwnj;ها را مرتعش می&zwnj;کند. هر یک از این زبانه&zwnj;ها چون به ارتعاش درآید صوتی مخصوص به خود خارج می&zwnj;کند. زبانه&zwnj;ها به شستیهای متصل است که بر بدنه آکوردئون روی جعبه طنین قرار گرفته&zwnj;اند. نوازنده در ضمن بازکردن و بستن دَم، با انگشتان خود شستی&zwnj;ها را فشار می&zwnj;دهد و نواهای گوناگونی می&zwnj;نوازد. کنسرتینا یک نوع آکوردئون ساده است. این ساز نزد دریانوردان رواج بسیار داشت.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجر ا آکاردئون</h3>
<p>این ساز را نوازنده بین دو دست خود می&zwnj;گیرد که در میانهٔ آن، مجاری هوایی قرار دارند که با باز و بسته شدنشان توسط نوازنده صدا تولید می&zwnj;شود. در یک سمت صفحه&zwnj;کلید کوچکی تعبیه شده&zwnj;است که کلیدهای آن وظیفه کنترل ورود هوا به مجاری را دارند و در سمت دیگر جعبه طنین قرار دارد که معمولاً آن نیز دکمه&zwnj;های مخصوص خود را دارد. آکاردئون دیاتونیک اولین سبک از این ساز می باشد. در این سبک بر روی ساز سه ردیف دکمه قرار دارد که نوازنده با کمک این دکمه ها می تواند اقدام به نواختن کند. آکاردئون کروماتیک هم به آکاردئون دیاتونیک شباهت زیادی دارد با این تفاوت که ۳ تا ۵ ردیف دکمه بر روی آن وجود دارد. دسته ی سوم از این سازها سازهای صفحه کلیدی می باشند که بر روی آنها کلیدهایی شبیه به کلیدهای پیانو وجود دارد. از نوازندگان این ساز می&zwnj;توان آناهید یولاندا واران٬کیکی دانیلسون٬سرژ گنزبور٬ویرد ال یانکوویک و مارسل یانکو اشاره کرد.&nbsp;</p>
<h3><br>تاریخچه آکاردئون</h3>
<p>پیدایش آکاردئون موضوع بحث بین محققان است. بسیاری C. Friedrich L. Buschmann را در سال ۱۸۲۲ به عنوان مخترع آکاردئون می&zwnj;دانند، در حالی که دیگران این تمایز را به Cyril Demian از وین می&zwnj;دهند که آکاردئون خود را در سال ۱۸۲۹ به ثبت رساند و به این ترتیب این نام را ابداع کرد. اختراع دمیان که تغییری در Hand&auml;oline بود، شامل یک دم کوچک دستی و پنج کلید بود، اگرچه همانطور که دمیان در توضیح این ساز اشاره کرد، می&zwnj;توان کلیدهای اضافی را در طرح گنجاند. تغییرات متعددی از دستگاه به زودی دنبال شد.</p>

آموزش ساز آکاردئون

آکاردئون

آرشا عباسی

<h3>ساختمان درامز</h3>
<p><strong>یک درام ست استاندارد </strong>(برای یک نوازندهٔ راست دست)، طبق همان چینشی که در موسیقی&zwnj;های عامه&zwnj;پسند مورد استفاده قرار می&zwnj;گیرد، دارای اجزای زیر است:<br><strong>یک طبل کوچک </strong>(به انگلیسی: Snare Drum) که برروی یک پایه و در میان زانوهای نوازنده قرار می&zwnj;گیرد و توسط چوبک طبل نواخته می&zwnj;شود.<br><strong>یک طبل بزرگ </strong>(به انگلیسی: Bass Drum) که توسط یک پدال و با پای راست نواخته می&zwnj;شود.<br><strong>یک یا چند تام-تام</strong> که توسط چوبک طبل یا فرچهٔ مخصوص درام&zwnj;ست نواخته می&zwnj;شود. (اغلب درام ست دارای سه تام-تام است)<br><strong>یک سنج های-هت</strong> (دو سنج که برروی یک پایه و روی همدیگر نصب شده&zwnj;اند)، که توسط چوبک نواخته شده و از طریق پدال مربوطه از هم باز و بسته می&zwnj;شود. حرکت باز و بسته نمودن های-هت نیز موجب ایجاد صدا می&zwnj;شود و در نواختن موسیقی مورد استفاده قرار می&zwnj;گیرد.<br><strong>یک یا چند سنج </strong>که برروی پایه&zwnj;های نصب شده&zwnj;اند و به وسیلهٔ چوبک نواخته می&zwnj;شوند.</p>
<h3><br>نوازندگی و اجرا درامز</h3>
<p>نوازندگی درام&zwnj;ست، چه به عنوان بخشی از ساختار ریتمیک یک آهنگ و چه در قالب یک تکنوازی دارای دو بخش اصلی است:<br>جریان اصلی که حس&zwnj;وحال یک اثر را از لحاظ ریتمیک تعیین می&zwnj;کند و چارچوبی برای شکل&zwnj;گیری ساختارهای ریتمیک مختلف در یک اثر ایجاد می&zwnj;کند. پاساژ درام و دیگر تزئینات موسیقائی که موجب ایجاد تنوع و افزودن حس تازگی به ریتم پرکاشن می&zwnj;گردد.</p>
<h3>درام فیل&nbsp;</h3>
<p>خروجی از یک ساختار ریتمیک تکراری در یک آهنگ است. درام فیل به منظور &laquo;پرکردن&raquo; فاصلهٔ میان انتهای یک بخش از آهنگ تا بخش بعدی است. درام فیل&zwnj;ها از نمونه&zwnj;هایی کوتاه و ساده متشکل از چند ضرب تام-تام یا طبل کوچک، تا ریتم&zwnj;هایی متمایز برروی سنج های-هت متنوع هستند. درام فیل&zwnj;های در برخی موارد به تکنوازی&zwnj;هایی کوتاه از درام&zwnj;ست تبدیل می&zwnj;شوند. گذر از تأثیر درام&zwnj;فیل در افزودن زینت و تنوع به قطعات موسیقی، این جملات موسیقائی نقش بسزایی را در آماده&zwnj;سازی شنونده برای تغییرات قابل ملاحظه در ساختار موسیقی ایفا می&zwnj;کند. نوعی از درام فیل (به انگلیسی معروف به Vocal Cue) جمله&zwnj;ای کوتاه است که پیش از شروع صدای خواننده اجرا می&zwnj;شود. همچنین درام فیل پایانی با نواختن سنج کرَش برروی اولین ضرب، اغلب به ترجیع بند یا بخش جدید آهنگ منتهی به می&zwnj;شود.</p>
<h3><br>تاریخچه درامز</h3>
<p>پیش از شکل&zwnj;گیری درام&zwnj;ست، طبل&zwnj;ها و سنج&zwnj;ها در ترکیب موسیقی نظامی و ارکسترال به صورت جداگانه توسط پرکاشنیست&zwnj;های مختلف نواخته می&zwnj;شد. در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی، نوازندگان پرکاشن شروع به آزمون و خطا در&nbsp;استفاده از پدال به منظور نواختن بیش از یک ساز در آن واحد نمودند. اما این ابزار تا حدود ۷۵ سال پس از اولین استفاده به تولید انبوه نرسید. در دههٔ ۱۸۶۰ نوازندگان شروع به ترکیب طبل&zwnj;های مختلف در قالب یک درام&zwnj;ست نمودند.</p>
<p><strong>دابل-درامینگ</strong> (به انگلیسی: Double Drumming) به گونه&zwnj;ای ساخت و پرداخت شده بود که نوازنده را قادر به نواختن طبل با چوبک، و سنج&zwnj;ها با کوبش پا می&zwnj;نمود. با این رویکرد، طبل بزرگ معمولاً بر ضرب&zwnj;های &nbsp;۱ و ۳ (در ضربآهنگ ۴/۴) نواخته می&zwnj;شد. با اینکه این سبک از اجرای سازهای کوبه&zwnj;ای در ابتدا برای رژه&zwnj;های نظامی طراحی شده بود، رویکرد سادهٔ آن موجب تولد موسیقی رگتایم گردید.</p>

آموزش ساز درامز

درامز

فرید فرزیان پور

رامتین مختاری

<h3>&nbsp;ساختمان گیتار الکتریک</h3>
<p>ارتعاشات وارده بر سیم&zwnj;های گیتار توسط قطعه&zwnj;ای به نام پیکاپ به سیگنال&zwnj;های الکتریکی تبدیل می&zwnj;شود. در واقع پیکاپ همانند یک میکروفون عمل می&zwnj;کند، با این تفاوت که چون یک سیستم مغناطیسی است فقط ارتعاشات سیم فلزی گیتار را دریافت کرده و آن&zwnj;ها را به صورت سیگنال صوتی درمی&zwnj;آورد. از طریق پیکاپ سلکتور می&zwnj;توان پیکاپ مورد نظر را انتخاب کرد، سپس سیگنال&zwnj;ها از طریق یک سیم به تقویت&zwnj;کننده صدا (آمپلی فایر) فرستاده و تقویت می&zwnj;شوند، همچنین با استفاده از افکت موجود در آمپلی فایر و یا تهیه شده بصورت جداگانه میتوان فرکانس و سیگنال صدای گیتار را تغییر داد و سر انجام صدای تقویت&zwnj;شده توسط یک یا چند بلندگو پخش می&zwnj;شود. در ابتدا گیتارهای الکتریکی تنها یک پیکاپ داشتند، اما امروزه با دو تا سه پیکاپ ساخته می&zwnj;شوند.ین ساز را از نظر بدنه می&zwnj;توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: بدنه توپر و بدنه توخالی. گیتارهای بدنه توخالی مورد استفاده نوازندگان جاز قرار می&zwnj;گیرد، در صورتی که بدنه توپر عموماً در موسیقی راک و متال کاربرد دارد.معمولاً گیتارهای الکتریکی شش سیم دارند. بعضی نیز دارای ۱۲ سیم می&zwnj;باشند که هرجفت با یک نت کوک می&zwnj;شود، منتهی با اکتاوهای متفاوت.</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>اجزای گیتار الکتریک</h3>
<p><strong>الف) سرِ دسته گیتار</strong><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; ۱٫۱. پیچ&zwnj;های کوک<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۱٫۲. تنظیم&zwnj;کننده دسته<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۱٫۳. نگهدارنده و راهدان رشته&zwnj;ها Floyd Ross<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۱٫۴. خرک Nut</p>
<p><br><strong>ب)&nbsp; دسته</strong><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۲٫۱. تخته انگشت&zwnj;گذاری Frets Board - Finger Board<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۲٫۲. علامت&zwnj;های نشان شدهٔ شیار زیر سیم<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۲٫۳. شیارهای پرده<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۲٫۴. بندگاه یا مفصل دسته</p>
<p><br><strong>ج) بدنه</strong><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۱. زَخمه&zwnj;گاه<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۲. رابط یا پل زَخمه&zwnj;گاه<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۳. زین&zwnj;ها<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۴. پل گیتار<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۵. کوک&zwnj;کننده پشتی و سیم گیر (زه گیر)<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۶. بازوی یا دسته لرزش Vibrator<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۷. کلید گزینش&zwnj;گر زَخمه&zwnj;گاه (پیکاپ)<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۸. پیچ&zwnj;های تنظیم&zwnj;کننده صداها و آواها<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۹. خروجی یا رابط تی&zwnj;آراس<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۳٫۱۰. تسمه بند</p>
<p><br><strong>د) سیم&zwnj;ها</strong><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۴٫۱. سیم&zwnj;های بم<br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;۴٫۲. سیم&zwnj;های زیر</p>
<p>&nbsp;</p>
<h3>نوازندگی و اجرا گیتار الکتریک</h3>
<p>گیتار الکتریک را مانند گیتار یا روی پا می&zwnj;گذارند و یا ایستاده آن را افقی نگه می&zwnj;دارند و می&zwnj;نوازند. بر روی دسته&zwnj;ی ساز٬ فرت&zwnj;های مختلف کشیده شده&zwnj;اند که محل قرارگیری انگشت&zwnj;ها را مشخص می&zwnj;کنند. نوازنده دست چپ خود را بر روی این دسته&zwnj;ی ساز حرکت می&zwnj;دهد. با دست راست نیز با پیک&zwnj;ها از سیم های مختلف صدا درمی&zwnj;اورند.</p>
<h3><br>تاریخچه گیتار الکتریک</h3>
<p>ایده&zwnj;ی &nbsp;پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازی&zwnj;ها صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز گم بود و به وضوح شنیده نمی&zwnj;شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار &nbsp;را تقویت کنند که بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود. در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتارهای الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق پدید آورندهٔ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروه&zwnj;های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی&zwnj;ها را می&zwnj;نوازد (با گیتار لید) و دیگری ریتم&zwnj;ها را (با گیتار ریتم).</p>

آموزش ساز گیتار الکتریک

گیتار الکتریک

ایمان حمزئیان

سینا خشک بیجاری

کارن سلاجقه

<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">تاریخچه ساکسوفون</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساکسوفون نخستین بار در سال 1846 میلادی توسط آدولف ساکس ساخته شد. آدولف می&zwnj;خواست تعدادی از قدرتمندترین و بهترین سازهای بادی در جهان را تولید کند. ساکسوفون در حقیقت ترکیبی از قمیش و بدنه برنجی است و نوای فوق&zwnj;العاده زیبایی دارد. این ساز که یکی از منحصربه&zwnj;فردترین سازهاست، در مدت زمان کوتاهی توانست جایگاه خود را در تمام جهان پیدا کند و افراد زیادی طرفدار آن شدند. با این حال این تولید و ساخت این ساز به مدت 15 سال انحصارا در اختیار آدولف ساکس بود و در نهایت در سال 1886 موسیقیدان&zwnj;های دیگری در سرتاسر جهان توانستند در عرصه تولید و عرضه ساکسوفون فعالیت کنند.</span></p>
<h2 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">انواع ساکسوفون</span></h2>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساکسوفون هم مانند بسیاری از سازهای دیگر دارای انواع مختلفی است که هر کدام از آن&zwnj;ها ویژگی&zwnj;های خاص خود را دارند. انواع ساز ساکسوفون از نظر اندازه و نوع صدا با یکدیگر تفاوت دارند و شما باید پیش از اقدام برای خرید ساز نسبت به آن&zwnj;ها آگاهی پیدا کنید. انواع ساکسوفون به صورت زیر قابل بیان است:</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز آلتو</span></h3>
<p><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز آلتو را می&zwnj;توان به عنوان مشهورترین نوع ساکسوفون در نظر گرفت. ساز این ساز متوسط است و به راحتی در دست قابل کنترل است. ساز آلتو برای افرادی که می&zwnj;خواهند یادگیری این ساز را آغار کنند، یپشنهاد می&zwnj;شود زیرا استفاده از آن نسبت به سایر انواع ساکسوفون ساده&zwnj;تر است. ساز آلتو دهنی کوچکی دارد و به همین دلیل شما در هنگام نواختن تسلط بیشتری خواهید داشت. این ساز تطبيق&zwnj; پذيرترين نوع ساکسوفون است، زیرا شما می&zwnj;توانید از آن در تمامی سبک&zwnj;های موسیقی از كلاسيك و جاز تا راک و پاپ استفاده کنید.</span></p>
<h3><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز تنور</span></h3>
<p><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">یکی دیگر از انواع ساکسوفون ساز تنور است. این ساز نسبت به ساز آلتو سایز بزرگتری دارد و صدای تولید شده از آن بم&zwnj;تر و عمیق&zwnj;تر است. نواختن ساز تنور به هوای بیشتری نیاز دارد و به همین دلیل نواختن آن برای افراد مبتدی ممکن است پرچالش باشد. ویژگی شاخص این ساز بلند بودن گردن آن است که باعث می&zwnj;شود تا شما به راحتی بتوانید آن را تشخیص دهید. از ساز تنور بیشتر در موسیقی&zwnj;های سبک بلوز، راک و پاپ استفاده می&zwnj;شود و بیشتر برای افراد خاص&zwnj;پسند مناسب است.&nbsp;</span></p>
<h3 class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز سوپرانو</span></h3>
<p><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز سوپرانو با طراحی خاص خود باعث می&zwnj;شود تا صدایی بلند و قوی را از ساکسوفون خود بشنوید. ساختار این ساز پیچیده است و به همین دلیل برای افراد مبتدی پیشنهاد نمی&zwnj;شود. برای نواختن این ساز و شنیدن موسیقی زیبا از آن شما باید مهارت کافی در نواختن این ساز را داشته باشید. یاد گرفتن این ساز نسبت به سایر انواع ساکسوفون سخت&zwnj;تر و زمان&zwnj;برتر است و شما برای نواختن این ساز باید زمان بیشتری را صرف کنید. ساز سوپرانو نیز به سه مدل مختلف صاف (Straight)، خميده (Curved) و گردن خميده (Curved-neck) تقسیم&zwnj;بندی می&zwnj;شود. </span></p>
<h3><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز باريتون</span></h3>
<p><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">این نوع از ساکسوفون عموما به خاطر اندازه بزرگ، وزن زیاد و صدای خیلی بم محبوب نیست. از این ساز بیشتر در سبک جاز استفاده شده و تعداد نوازدگان ساز باریتون بسیار محدود است.<br></span></p>
<h2><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">آناتومی </span><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساکسوفون</span></h2>
<p><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساز ساکسوفون با دمیدن هوا در قطعه دهانی ساز و لرزش زبان در همین قسمت نواخته می&zwnj;شود. ساکسوفون دارای 4 بخش اصلی است که به صورت زیر قابل بیان است:<br></span></p>
<ul>
<li><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">قطعه دهانی</span></li>
<li><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">گردنه</span></li>
<li><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">بدنه اصلی</span></li>
<li><span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">زنگوله (قطعه شیپوری)</span></li>
</ul>
<p>&nbsp;</p>
<p><strong><span lang="FA" style="font-size: 16.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">آموزش ساکسوفون در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب</span></strong></p>
<p class="MsoNormal" dir="RTL" style="text-align: justify; direction: rtl; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-language: FA;">ما در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب می&zwnj;توانیم ساز <span lang="AR-SA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri;">ساکسوفون</span> را به صورت حرفه&zwnj;ای و اصولی توسط مدرسین حرفه&zwnj;ای به شما آموزش دهیم. اگر به آموزش ساکسوفون علاقه&zwnj;مندید، <a href="../../../consultant" target="_blank" rel="noopener">فرم مشاوره</a> شهر آشوب را تکمیل کنید تا در اولین فرصت همکاران ما با شما تماس بگیرند.</span></p>

آموزش ساز ساکسوفون

ساکسوفون

<h3>ساختمان کلارینت</h3>
<p>کلارینت یک قمیش، یک مجرای استوانه&zwnj;ای و یک سوراخ تقریباً استوانه ای دارد و از دسته سازهای انتقالی محسوب می&zwnj;شود. اندازه&zwnj;ی کلارینت&zwnj;های مدرن٬ کوک و انتقالی بودنشان را مشخص می&zwnj;کند. کلارینت در بین سازهای خانواده&zwnj;ی بادی چوبی٬ پس از فلوت پرتحرک&zwnj;ترین ساز است. در منطقه&zwnj; زیر این ساز هرچه صداها بالاتر می&zwnj;رود٬ شبیه به صدای فلوت می&zwnj;شوند. یک نوازنده&zwnj;ی کلارینت حرفه&zwnj;ای٬می&zwnj;تواند در بخش اعظم وسعت صدای ساز می&zwnj;تواند تمام دینامیک&zwnj;ها را بنوازد.&nbsp;</p>
<h3>نوازندگی و اجرا کلارینت</h3>
<p>کلارینت به دلیل گستره&zwnj;ی صوتی زیری که دارد در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. هم&zwnj;چنین یک ساز انتقالی است. برین معنا که نتی که برای این ساز نوشته می&zwnj;شود با صدایی که از ساز خارج می&zwnj;شود یکی نیست. یعنی درواقع فاصله&zwnj;ی مشخصی از نت نگاشته شده&zwnj;است. کلارینت هم&zwnj;چنین انواع مختلفی نیز دارد. کلارینت از نظر وسعت شدت و ضعف صوتی و کنترل صدا٬حساس&zwnj;ترین ساز از میان سازهای خانواده&zwnj;ی بادی چوبی&zwnj;هاست. می&zwnj;تواند صدای گرد و پرحرارتش را به نجوای بسیار آرام و نرم غیرقابل تصوری تقلیل دهد و نیز به نوانس&zwnj;های بسیار ظریف رنگ و جمله&zwnj;بندی دست یابد. این توانایی&zwnj;ها کلارینت را یک ساز ایده&zwnj;آل سولو برای اجرای ملودی&zwnj;های فصیح و رسا می&zwnj;سازد و از نظر چابکی تقریبا با فلوت یکسان است٬کلارینت از نظر وسعت شدت و ضعف صوتی و کنترل انواع مختلف کلارینت عبارت&zwnj;اند از کلارینت کوچک (می بمل)٬ کلارینت سی بمل٬ کلارینت باس و باست هورن (کلارینت تنور)</p>
<h3>تاریخچه کلارینت</h3>
<p>کلارینت که در بین سازهای ارکستر دارای محدوده&zwnj;ی صوتی وسیعی است٬ اولین بار در حدود سال هزار و ششصد و نود و چهار توسط یک سازنده&zwnj;ی آلمانی به نام کریستوفر دنر با اقتباس از ساز سرنا ساخته شد و در طول بیست سال فرم خاص خود را به دست آورد. بین سال&zwnj;های هزار و هشتصد و چهل و هزار و هشتصد و پنجاه سیستم مکانیک سازها که توسط تئوبالد بوهم به صورت بسیار موفقیت&zwnj;آمیز روی فلوت کار گذاشته&zwnj; شده&zwnj;بود به کلارینت هم انتقال یافت. این ساز در جریان تاریخ تکامل خود٬ در شکل&zwnj;ها و اندازه&zwnj;های مختلف ظاهر شده&zwnj;است. چون تمام سازهای خانواده&zwnj;ی کلارینت سیستم انگشت&zwnj;گذاری یکسانی دارند٬ نوازندگان کلارینت می&zwnj;توانند تمام سازهای این خانواده را بدون در نظر گرفتن اندازه و یا انتقالی بودن آن&zwnj;ها بنوازند.</p>

اساتید

خدمات

آموزش

شهرآشوب

تماس