ابوآ

ساختمان ابوآ

ابوآی استاندارد مدرن معمولاً از گرانادیل ساخته می‌شود که به نام چوب سیاه آفریقایی نیز شناخته می‌شود، اگرچه برخی از تولیدکنندگان نیز از دیگر اعضای جنس دالبرگیا، که شامل کوکوبولو، چوب رز، و چوب بنفشه (همچنین به نام کینگ‌وود نیز شناخته می‌شود) ابوآ می‌سازند. آبنوس (جنس Diospyros) نیز استفاده شده است. ابوآهای مدل دانشجویی اغلب از رزین پلاستیکی ساخته می‌شوند تا ابزار ارزان‌تر و بادوام‌تر شوند. ابوآ دارای سوراخ مخروطی بسیار باریکی است. با یک نی دوتایی متشکل از دو تیغه نازک عصا که روی یک لوله فلزی با قطر کوچک (منگنه) به هم گره خورده اند که در سوکت نی در بالای ساز قرار می گیرد، نواخته می شود. یک ابوآ مدرن استاندارد یا سیستم کلید ژیله دارای ۴۵ قطعه کلید است که ممکن است کلید اکتاو سوم و کلید F یا C جایگزین (انگشت کوچک چپ) اضافه شود. . کلیدها معمولاً از نقره نیکل ساخته می شوند و با روکش نقره یا گاهی اوقات طلا می شوند. علاوه بر سیستم کامل استاندارد، ابوآها نیز با استفاده از سیستم انگشت شست بریتانیا ساخته می شوند. اکثر آنها دارای کلیدهای اکتاو نیمه خودکار هستند که در آن اکشن اکتاو دوم کلید اول را می بندد و برخی دارای یک سیستم کلید اکتاو کاملاً خودکار هستند که در ساکسیفون‌ها استفاده می شود. برخی از ابوآهای استاندارد دارای سوراخ های انگشتی هستند که به جای صفحات (""سوراخ باز"") با انگشتان پوشیده شده اند، و اکثر مدل های حرفه ای حداقل دارای سوراخ باز کلید سوم سمت راست هستند. ابوآهای حرفه ای که در بریتانیا و ایسلند استفاده می شوند اغلب دارای سیستم لستاندارد همراه با صفحه شست هستند. رها کردن صفحه شست اثری مشابه فشار دادن کلید انگشت اشاره سمت راست دارد. این گزینه‌های جایگزینی را ایجاد می‌کند که نیاز به اکثر فواصل متقاطع متداول را از بین می‌برد (فواصل زمانی که دو یا چند کلید باید به طور همزمان رها شوند و فشار داده شوند)، زیرا اجرای فواصل متقاطع بسیار دشوارتر است به گونه‌ای که صدا در طول تغییر فرکانس روشن و پیوسته باقی می ماند (کیفیتی که لگاتو نیز نامیده می شود و اغلب در رپرتوار ابوآ نامیده می شود).

نوازندگی و اجرا ابوآ

ابوآ را به صورت عمودی جلوی دهان نگاه می دارند و با دمیدن در قمیش‌های آن باعث ایجاد صدای ساز می شوند. ابوآ را می‌توان نشسته و در حالت ایستاده نواخت. صدای جالب و تا حدی تو دماغی آن یکی از برجسته‌ترین رنگ‌های صوتی ارکستر است که می‌تواند از میان دنگ‌های دیگر نفوذ کند و در مقابل هر آکمپانیمان و زمینه ی ارکستری درخشان باشد. به همین علت ساز ابوآ یکی از مطلوب‌ترین سازهای سولو می باشد و می‌تواند اندوهناک و یا شاد باشد. از نوازندگان مشهور ساز ابوآ م‌یتوان به لیبی ون کلیو، آلبرشت مایر و آلن ووگل اشاره کرد. در ایران نیز مجید انتظامی و امیر پورتراب از نوازندگان شاخص این ساز می‌باشند.

تاریخچه ابوآ

در قرن هفدهم از سورنای سوپرانو (ساز ملودی نواز) و سازهای مشابه آن٬ ساز تکامل یافته‌ی ابوآ به وجود آمد. احتمالا اولین ابوآها نوسط خانواده‌ی هوتتره ساخته شده و در دربار لویی چهاردهم نواخته شدند. این ابوآها سه قسمت با اندازه‌های محاسبه شده‌ی دقیق و هم‌چنین شش سوراخ انگشت‌گذاری داشتند. در طول قرن هجده٬‌ابوآ در اندازه‌های مختلف  به ارمسارها راه یافت که ابوآ دُآمور و هورن انگلیسی (کرآنگله) هنوز هم در ارکستر مورد استفاده قرار می گیرند. در قرن نوزدهم مهم‌ترین تکامل در ساختمان ابوآ نصب کلیدهای مختلف در آن بود. سلزندگان آلمانی تا حدودی از مکانیسمی ساده استفاده کردند٬ در صورتی که در فرانسه این ساز با مکانیسم کاملا پیچیده‌تری ساخته شد.