ترومپت

ساختمان ترومپت

لوله ترومپت به صورت مخروطی ویژه‌است که به دهانه‌ای ناقوسی منتهی می‌شود لوله این ساز تا سده ۱۵ به شکل مستقیم ساخته می‌شده و از آن به بعد به شکل منحنی ساخته می‌شود. بر روی لوله سه دکمه مشاهده می‌شود که اولی باعث ازدیاد طول لوله برای بدست آوردن یک پرده بم می‌شود، فشار دکمه دوم صوت را نیم پرده و فشار دکمه سوم یک پرده و نیم پایین می‌آورد. لوله‌ی ترومپت در قسمت اعظم خود استوانه‌ای و به طور نامحسوس مخروطی است و در انتها به دهانه‌یی ناقوس شکل ختم می‌شود. ترومپت دارای سه دکمه‌ی متصل به سه دریچه است٫ فشار بر دکمه‌ی اول دریچه‌ی مربوطه را باز کرده و طول لوله را در مجموع آنقدر زیاد می‌کند که صدای حاصل یک اکتاو بم شود. دکمه‌ی دوم هرگاه به پایین فشار داده شود٬ صوت حاصل نیم پرده و دکمه‌ی سوم یک پرده و نیم پایین می‌آید. 

نوازندگی و اجرا ترومپت

درموسیقی کلاسیک قطعاتی برای سولو ترومپت نوشته شده‌است و هم‌چنین ترومپت در ارکسترها گنجانده شده است. ترومپت ها نقش مهمی در موسیقی جز و سایر ژانرهای محبوب دارند. گاهی اوقات، آن‌ها همچنین قطعات کوتاهی راپبرای تأکید بر بخش‌هایی در آهنگ های راک می نوازند. ترومپت چابک‌ترین ساز گروه بادی‌های برنجی‌است. گروه نت‌های زیر یک خط اتصال٬ در یک نفس نواخته می‌شوند و برای تولید نت‌های غیرمتصل٬ نوازنده جداگانه زبان می‌زند. نوازندگان مشهور ترومپت افرادی چون لویی آرمسترانگ٬ مایلز دیویس٬ آرتورو ساندووال٬ وینتون مارسالیس و دیزی گیلپسی هستند.

تاریخچه ترومپت

ترومپت حدود ۳۰۰۰ سال است که وجود داشته است. یک نمونه اولیه از سازهای برنجی مانند ترومپت، شوفار نامیده می‌شود. سال‌ها پیش، زمانی که استفاده از موسیقی سازی رو به افزایش بود، ترومپت اهمیت زیادی پیدا کرد. ترومپت‌ها بلند و بدون دریچه بودند. این بدان معنی بود که یک نوازنده باید سطح صدا را فقط با دهان خود کنترل کند، که بسیار دشوار بود. همه به نوازندگان ترومپت احترام می گذاشتند زیرا نواختن ترومپت بسیار دشوار بود. ترومپت کروماتیک در اواخر قرن ۱۸ توسعه یافت. در قرن نوزدهم، دریچه‌های خوب، نواختن نت‌ها بر روی ترومپت را آسان‌تر می‌کرد. با این حال، ترومپت ساز دشواری برای تسلط است. ترومپت در واقع نوعی شیپور است که جزو سازهای بادی برنجی به حساب می‌آید. در قدیم آن را از انواع شا‌خ‌های حیوانات می‌شاختند. این نوع ساز را ابتدا یهودی‌ها به نام شوفار نامیدند و در معابد خود آن را به کار می‌بردند. بعدها یونانیان آن را از فلز ساختند. باخ و هندل یک نوع از آن را به نام کلارینوبه ارکستر خود افزودند و این ساز در اواخر قرن ۱۸ میلادی توسط فلز برنج ساخته شد و مراحل تکمیل و رفع عیوب آن سال‌ها طول کشید و بعدها در قرون ۱۹ و ۲۰ اولین ترومپت‌های کلیددار و سوپاپ‌دار تهیه‌گردید.