ساز سازي مهارتی است عملی و مبتنی بر تکرار و کسب تجربه متعدد و گوناگون که در هر جلسه از دوره به صلاح دید و قابلیت&zwnj;هاي هنرجوي دوره مبحث آموزش داده شده٬ تکرار و تمرین می شود تا مهارت به کلی فراگرفته شود. این دوره دارای سه سطح میباشد که هنرجو در سطح ۱فعالیت&zwnj;هایی همچون آشنایی اولیه با کارگاه ساز سازي - ابزارشناسی و آشنایی با روش&zwnj;هاي ساخت ساز - تار بندي - ساخت و نصب خرك - دستان بندي - ساخت شیطانک - ساخت و نصب گوشی - انتخاب چوب دسته - تراش اولیه دسته و در سطح ۲ تراز نمودن سطح روي دسته و شکل دهی آن&nbsp; - ساخت و نصب دسته به کاسه&nbsp; - انتخاب و بریدن چوب صفحه&nbsp; - شیره گیري یا پختن صفحه&nbsp; - تراش اولیه صفحه&nbsp; - تنظیم پیشانی براي نصب صفحه&nbsp; - وصل کردن صفحه&nbsp; - سوراخ کردن صفحه&nbsp; - تراش نهایی صفحه و در سطح ۳ ساخت کاسه ترکه اي&nbsp; - پرداخت و سمباده کاري کاسه&nbsp; - رنگ کردن - نصب سیم گیر&nbsp; - نصب زه&nbsp; - تنظیم نهایی را آموزش می&zwnj;بیند.اهداف &nbsp; &nbsp; آموزش مرحله به مرحله ي روند ساخت سازهاي تنبور و سه تارگروه سنی: نوازندگان سازهای ایرانی بالاخص تار و سه تار و تنبور پیش نیاز: نوازندگان سازهای ایرانی بالاخص تار و سه تار و تنبور

کارگاه ساخت ساز(سه تار و تنبور)

<h3>ساختمان تنبور</h3>
تنبور دارای کاسه ی طنینی یک پارچه یا ترکه ای به شکل تقریبا نیمه گلابی است و روی دهانه ی کاسه ی آن صفحه ی پوبی قرار می گیرد. کاسه ی طنینی با رابطی به نام گلویی به دسته ای تفریبا طویل متصل است که دستان ها روی آن بسته می شوند. تنبور در اصل دو وتر دارد اما از چند دهه ی گذشته آن را معمولا با سه وتر می نوازند. به همین دلیل تنبورهای قدیمی دو وتر و دو گوشی ،و تنبورهای جدید سه وتر و سه گوشی دارند. سیم گیر، خرک، شیطانک از دیگر اجزای ساختمانی تنبور محسوب می شوند.&nbsp;
<h3>نوازندگی و اجرا تنبور</h3>
مهم ترین مورد استفاده ی تنبور، همراهی ذکرها و مقام های مذهبی در مجالس ذکر سلسله ی یارسان است. از تنبور در موقعیت های دیگری چون زیارت گاه ی یارسان، مجالس سوگواری، مجالس انس و گاه مجالس شادمانی نیز استفاده می شود. امروزه گروه هایی متشکل از چند تنبور تشکیل شده اند و از این ساز در ترکیب با بعضی سازهای ایرانی استفاده می کنند. به دلیل گستره ی صدایی تنبور، آن را در کلید سل می نویسند.تنبور را افقی روی زانوی پای چپ قرار می دهند، انگشت گذاری با دست چپ و مضراب نواری با دست راست اتفاق می افتد. تنبور را با چهار انگشت دست راست و بدون استفاده از مضراب مصنوعی می&zwnj;نوازند و تکنیک&zwnj;های دست چپ آن شبیه دیگر سازهای زهی دسته دار مانند تار و سه تار است و مضراب&zwnj;های اصلی آن عبارتند از انواع مضراب راست، چپ و شُر و مضراب ریز و دوتک است.از جمله نوازندگان سرشناس خراسانی می&zwnj;توان از نظرمحمد سلیمانی، قربان سلیمانی، محمد یگانه، غلامحسین سمندری، عبدالله سروراحمدی، غلامعلی پورعطایی، عثمان محمدپرست و رمضان سلمانی بردری نام برد.
<h3> تاریخچه تنبور</h3>
اوج شکوه و عظمت تنبور در قرن پنجم هجری یعنی حضور در سپاه معروف و متشکل از نهصده شاه&zwnj;خوشین بوده و از آن زمان تاکنون در جای&zwnj;جای ایران، تنبور را ساز شاه&zwnj;خوشینی نیز نامیده&zwnj;اند. از یافته&zwnj;های باستان&zwnj;شناسان می&zwnj;توان ادعا کرد که این ساز قدمتی ۶۰۰۰ ساله دارد و از اسناد مهم تاریخی مجسمه&zwnj;ای است در حوالی مقبره دانیال نبی واقع در شوش. شاید نتوان دقیقاً زمان اختراع این ساز را معین نمود، اما می&zwnj;توان گفت ساخت تنبور از قرن&zwnj;ها پیش از ظهور اسلام رواج داشته&zwnj;است.تنبور کهن&zwnj;ترین ساز زهی زخمه&zwnj;ای است، به این معنا که اولین سازی می&zwnj;باشد که دسته&zwnj;ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته&zwnj;است. در کتب و رسالات زیادی در این مورد سخن گفته&zwnj;اند. کتاب دیکشنری گراو که در زمینه سازشناسی است، قدمت این ساز را پنج تا شش هزار سال دانسته و مجسمه&zwnj;های سنگی در موزه&zwnj;ها و آثار باستانی به جای مانده در شوش و تپه&zwnj;های بنی یونس در حوالی شهر موصل قدمت این ساز را ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد نشان می&zwnj;دهد. در کارنامه اردشیر بابکان یکی از متون پهلوی آمده که روزی اردشیر در ستورگاه نشسته بود و تنبور می&zwnj;زد و می&zwnj;سرود. در روایت&zwnj;های افسانه&zwnj;ای آمده که رستم در خوان چهارم تنبور می&zwnj;نواخته و مقام ته رز را به وی و مقام باریه را به باربد موسیقیدان دربار ساسانیان نسبت می&zwnj;دهند. فارابی که در موسیقی الکبیر به&zwnj;طور گسترده در مورد تنبور و انواع آن و فواصل و کوک&zwnj;های آن توضیحات مفصل داده&zwnj;اند. ابن سینا، عبدالقادر مراغه ای و صفی الدین ارموی نیز از این جمله&zwnj;اند. در آثار شاعران بزرگ فارسی&zwnj;زبان از جمله شیخ جنید بغدادی، فردوسی، مولوی، منوچهری دامغانی، نظامی گنجوی، موسوی، حافظ، وحید قزوینی، بیدل دهلوی و وفا کرمانشاهی به کرات از تنبور سخن به میان آمده&zwnj;است.

آموزش ساز تنبور

تنبور

فرشید حقیقی

کلاس تنبور

دوره تنبور آنلاین با استاد فرشید حقیقی

کلاس آنلاین تنبور

ساز سازي مهارتی است عملی و مبتنی بر تکرار و کسب تجربه متعدد و گوناگون که در &nbsp;هر جلسه از دوره به صلاح دید و قابلیتهاي هنرجوي دوره مبحث آموزش داده شده تکرار و تمرین میشود تا مهارت به کلی فراگرفته شود. این دوره دارای دو سطح مبتدی و پیشرفته است که در سطح مبتدی فعالیت هایی همچون ... ۱- تار بندي ۲- ساخت و نصب خرك&nbsp; ۳- دستان بندي&nbsp; ۴- ساخت شیطانک ۵- نصب سیم گیر ۶- نصب گوشی تعمیر و باز سازی&nbsp;&nbsp;در دوره پیشرفته فعالیت های ۱- شکستگی کاسه ۲- شکستگی دسته&nbsp; ۳- تاب برداشتن دسته ۴- جداشدن دسته از کاسه ۵- کنده شدن سیم گیر ۶- شکستگی گوشی ها ۷- خراب شدن خرك و شیطانک به هنرآموز آموزش داده می شود.اهداف نحوه تعمیر و مرمت سازهای سه تار و تنبور به صورت اصولی و معرفی ابزار آلات و روش های ساز سازیگروه سنی: نوازندگان سازهای ایرانی بالاخص تار و سه تار و تنبور پیش نیاز: نوازندگان سازهای ایرانی بالاخص تار و سه تار و تنبور

ساخت و ساز(تنبور و سه تار)

دوره های فرشید حقیقی

خدمات

شهرآشوب