پرکاشن

ساختمان سازهای پرکاشن

سازهای پرکانش انواع مختلفی دارد که عبارت‌اند از: 
          ۱- ایدیوفون‌ها (خودصداها)
         ۲- ممبرانوفون‌ها (پوست صداها) 
         ۳- کوردوفون‌ها(سیمی‌ها)
         ۴-آئروفون‌ها(بادی‌ها)

سازهای پرکاشن شامل دسته‌بندی دیگری نیز می‌شوند: 
         ۱- پرکاشن‌های قابل کوک مانند گلوکن اشپیل٬ ماریمبا٬ طبلا٬ تیمپانی٬ ویبرافون٬ زایلوفون و ماریمبا.
         ۲- پرکاشن‌های غیر قابل کوک مانند باس درام٬ کاستانت٬ سیمبال٬ اسنر درام٬ تام تام.

نوازندگی و اجرا  سازهای پرکاشن

سازهایی که معمولا در یک ست پرکاشن از آن‌ها استفاده می‌شود عبارت هستند از:
         ۱- ست دو تکه یا سه تکه ی کونگا
         ۲- بانگو
         ۳-جیمبی
         ۴-داربوکا
         ۵- چایمز
         ۶- شیکر
         ۷- تامبورین
         ۸- آگوگو
         ۹-کاوبل
         ۱۰-گويیرو
         ۱۱- تیمبالس
         ۱۲- کاخن

تاریخچه سازهای پرکاشن ، ساز کوبه ای

سازهای کوبه ای بر اساس معیارهای مختلفی طبقه بندی می شوند که گاهی اوقات بسته به ساختار، منشاء قومی، عملکرد در تئوری موسیقی و ارکستراسیون، یا شیوع نسبی آنها در دانش رایج است. کلمه پرکاشن از فعل لاتین Percussio به کوبیدن، ضربه زدن به معنای موسیقیایی و اسم Percussus، ضرب و شتم مشتق شده است. به عنوان یک اسم در انگلیسی معاصر، ویکی‌واژه آن را برخورد دو جسم برای تولید صدا توصیف می‌کند. این اصطلاح منحصر به موسیقی نیست، اما در پزشکی و نظامی، مانند کلاه ضربی، کاربرد دارد. با این حال، به نظر می‌رسد که تمام استفاده‌های شناخته شده از سازهای کوبه‌ای دارای نسبت  مشابهی هستند که با پرکاسوس اصلی لاتین شروع می‌شود. در یک زمینه موسیقی، سازهای کوبه ای ممکن است در اصل برای توصیف خانواده ای از آلات موسیقی از جمله طبل، جغجغه، صفحات فلزی، یا بلوک‌هایی ساخته شده باشند که نوازندگان برای تولید صدا آنها را می کوبند یا می زنند.